EL 
EN 
AR 
BG 
ZH 
ZH_HK 
ZH_TW 
CS 
NL 
FR 
DE 
HU 
IT 
LT 
PL 
PT 
RO 
SK 
ES 
SV 
TR 
Ορισμός των πλαστικών
Ο όρος "πλαστικό" αναφέρεται σε ένα ευρύ φάσμα συνθετικών ή ημισυνθετικών ενώσεων που παράγονται είτε με αντίδραση πολυμερισμού είτε με αντίδραση συμπύκνωσης. Τα πλαστικά που παράγονται από αυτές τις αντιδράσεις είναι εύπλαστα και μπορούν να μορφοποιηθούν ή να εξωθηθούν σε αντικείμενα ή ταινίες ή να χρησιμοποιηθούν στην κατασκευή άλλων προϊόντων, όπως επιστρώσεις και κόλλες. Η λέξη "πλαστικό" προέρχεται από την ελληνική λέξη "πλαστικός", που σημαίνει "ικανός να μορφοποιηθεί ή να διαμορφωθεί", και χρησιμοποιείται ως ουσιαστικό για αυτά τα συνθετικά υλικά από το 1884.
Σήμερα, ο όρος χρησιμοποιείται με διάφορους τρόπους- μπορεί να αναφέρεται σε υλικά που αποτελούνται από διάφορα συνθετικά πολυμερή, όπως πολυαιθυλένιο, PVC ή νάιλον. Σε άλλες περιπτώσεις, μπορεί επίσης να αναφέρεται σε συνθετικές ρητίνες που λαμβάνονται με πολυμερισμό μικρότερων μορίων, όπως φαινόλες, αλδεΰδες ή αμίνες- οι ρητίνες αυτές χρησιμοποιούνται συχνά για εργασίες χύτευσης και χύτευσης.
Θερμοσκληρυνόμενο πλαστικό Ορισμός
Ένα θερμοσκληρυνόμενο πλαστικό είναι ένα πολυμερές που ξεκινά είτε ως μαλακό στερεό, είτε ως παχύρρευστο υγρό προπολυμερές, είτε ως ρητίνη, και σκληραίνεται μη αναστρέψιμα με μια διαδικασία σκλήρυνσης. Η σκλήρυνση επιτυγχάνεται με θέρμανση του υλικού (γενικά πάνω από 200°C) χωρίς να λιώσει. Μόλις σκληρυνθούν, τα πλαστικά αυτά δεν μπορούν να λιώσουν και να επανέλθουν στην αρχική τους μορφή, μπορούν μόνο να αποτεφρωθούν ή να τεμαχιστούν. Δεδομένου ότι η σκλήρυνση περιλαμβάνει τη διασύνδεση των αλυσίδων που σχηματίζουν τον πολυμερικό κορμό, τα θερμοσκληρυνόμενα πλαστικά είναι επίσης μερικές φορές γνωστά ως διασυνδεδεμένα πολυμερή.
Οι τρεις κύριοι τύποι θερμοσκληρυνόμενων πλαστικών είναι:
- Φαινολικές ρητίνες, με βάση την αντίδραση μεταξύ φαινόλης και φορμαλδεΰδης. Αυτά ήταν τα πρώτα εμπορικά θερμοσκληρυνόμενα πλαστικά και χρησιμοποιούνται ευρέως ακόμη και σήμερα σε εφαρμογές όπως ηλεκτρικό μόνωση, μορφοποιημένα μέρη και επιστρώσεις.
- Ακόρεστες πολυεστερικές ρητίνες, με βάση την αντίδραση μεταξύ ακόρεστων δικαρβοξυλικών οξέων (συνήθως μηλεϊκό οξύ) και διυδρικών αλκοολών (συνήθως αιθυλενογλυκόλη). Αυτές οι ρητίνες χρησιμοποιούνται συνήθως σε προϊόντα πλαστικών ενισχυμένων με υαλοβάμβακα (FRP).
- Εποξειδικές ρητίνες, με βάση την αντίδραση μεταξύ εποξειδίων (που ονομάζονται επίσης οξιράνια) και θεραπευτικών ουσιών, όπως αμίνες ή οξέα. Οι εποξειδικές ρητίνες είναι πολύ ευέλικτες και χρησιμοποιούνται σε πολλές διαφορετικές εφαρμογές συμπεριλαμβανομένων των συγκολλητικών, των επικαλύψεων και των σύνθετων υλικών.
Τι είναι το πολυμερές
Το πολυμερές είναι μια χημική ένωση που αποτελείται από μεγάλα μόρια, τα οποία αποτελούνται από επαναλαμβανόμενες δομικές μονάδες- οι μονάδες αυτές συνδέονται συνήθως με ομοιοπολικούς δεσμούς. Τα πολυμερή απαντώνται σε μια ευρεία ποικιλία προϊόντων, όπως πλαστικά, ελαστικά, κόλλες και υφάσματα.
Ο όρος "πολυμερές" προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις πολύς ('polus, που σημαίνει 'πολλά/πολλά') και μέρος ('meros', που σημαίνει 'μέρος'). Τα απλούστερα πολυμερή είναι γραμμικές αλυσίδες μονομερών- μονομερή είναι τα μεμονωμένα μόρια που συνδέονται μεταξύ τους με τη σειρά για να σχηματίσουν πολυμερικές αλυσίδες. Ωστόσο, πιο σύνθετα πολυμερή μπορούν να σχηματιστούν από μονομερή με περισσότερες από μία λειτουργικές ομάδες, σχηματίζοντας διακλαδισμένα πολυμερή ή δικτυωμένα πολυμερή.
Τα πολυμερή μπορεί να είναι φυσικά ή συνθετικά. Τα φυσικά πολυμερή περιλαμβάνουν πρωτεΐνες, νουκλεϊκά οξέα και κυτταρίνη. Τα συνθετικά πολυμερή παρασκευάζονται από μονομερή με βάση το πετρέλαιο, όπως το αιθυλένιο και το προπυλένιο.
Τα πολυμερή έχουν ένα ευρύ φάσμα ιδιοτήτων που εξαρτώνται από τη μοριακή τους δομή. Για παράδειγμα, η αντοχή και η ελαστικότητα ινών όπως το Kevlar και το νάιλον προέρχονται από τη μακρά αλυσιδωτή δομή τους, ενώ η ευκαμψία του καουτσούκ προέρχεται από τη διασυνδεδεμένη δομή του.
