Evolutie van de afvaldefinitie

Het Chartered Institution of Wastes Management (CIWM) benadrukt de dringende noodzaak om de huidige definitie van afval te heroverwegen. Naarmate de hulpbronnen- en afvalsector zich verder heeft ontwikkeld, zijn er nieuwere en meer genuanceerde beheerstechnieken ontstaan. Helaas belemmeren de heersende EU-definities ons in het realiseren van hun volledige potentieel.

In het verleden werd afval gedefinieerd met termen als "hygiënisch" en "reinigend", zoals voorgesteld in de Public Health Act 1848. Na verloop van tijd verschoof de terminologie en werd "afval" de gebruikelijke term om afgedankte voorwerpen te beschrijven. Pas in 1975 werd het Europese begrip "afval" geïntroduceerd.

Tegenwoordig is de definitie van afval vastgelegd in sectie 75 van de Environmental Protection Act (EPA) 1990, die verder is herzien door de toevoeging van sectie 75A[1]. Deze definitie is voornamelijk gemodelleerd naar de definitie in artikel 3(1) van de Kaderrichtlijn afvalstoffen (KRA) van de EU uit 2008. De KRA stelt dat "afvalstof" elke stof of elk voorwerp is waarvan de houder zich ontdoet, voornemens is zich te ontdoen of zich moet ontdoen".

Het moet echter ook worden geïnterpreteerd in overeenstemming met de lijst van uitsluitingen in artikel 2, die zaken omvat zoals radioactief afval, ontmantelde explosieven en niet-gevaarlijk land- en bosbouwmateriaal.

De rol van einde afval

Het concept "einde afvalfase" (EoW) speelt een centrale rol bij het bepalen wanneer een materiaal niet langer onderworpen is aan afvalcontroles. Dit is essentieel om het verdere gebruik van hulpbronnen aan te moedigen en de circulaire economie te ondersteunen. De criteria die bepalen wanneer een materiaal de EoW-status bereikt, staan beschreven in Artikel 6 van de Kaderrichtlijn Afvalstoffen, in het Verenigd Koninkrijk verder gewijzigd door Sectie 75A van de EPA 1990.

Er zijn momenteel echter geen plannen van de regering om deze definities te wijzigen. Maar met het vertrek van het Verenigd Koninkrijk uit de EU zou de mogelijkheid voor verandering in de toekomst kunnen ontstaan.

Recycling

Er zijn verschillende uitdagingen en zorgen rond de definitie van afval en de status van EoW. De problemen variëren van afvalcriminaliteit en verkeerde classificatie tot aarzeling om een circulaire aanpak te hanteren vanwege de gevolgen van mogelijke fouten.

Materialen die overblijven na productieprocessen kunnen bijvoorbeeld opnieuw worden gebruikt, maar het stigma dat kleeft aan het label "afval" zorgt voor belemmeringen bij het hergebruik ervan. Het is cruciaal om een evenwicht te vinden tussen het beschermen van het milieu, het efficiënt beheren van afval en het voorkomen van afvalgerelateerde misdrijven.

Hoewel de criteria in artikel 6 van de Kaderrichtlijn Afval enige houvast bieden, vragen bedrijven nog steeds om duidelijkheid, aangezien de algehele ambiguïteit tot talloze rechtszaken heeft geleid.

Recycling en afval: Een historisch perspectief

Historisch gezien heeft de noodzaak om afval te beheren altijd bestaan. Vanaf het einde van de 18e eeuw, toen afval de straten van steden onoverzichtelijk maakte, tot aan de moderne praktijk van afvalscheiding, is afvalbeheer een blijvende zorg geweest.

De circulaire economie is in wezen geen nieuw concept. In de jaren 1750 bijvoorbeeld werd paardenmest van straten verzameld voor landverbetering.

De eerste definities van afvalstoffen werden vastgelegd in sectie 30(1) van de Control of Pollution Act 1974, die in de loop der tijd evolueerde. De EU voerde vervolgens verdere definities in haar richtlijnen in; de meest opvallende verandering was in 2008 met het schrappen van de verwijzing naar bijlage I, die een lijst met afvalcategorieën bevatte.

Het perspectief van WasteTrade

Vanuit het oogpunt van WasteTrade, de toonaangevende wereldwijde marktplaats die gespecialiseerd is in de handel in afvalgrondstoffen, onderstrepen de huidige uitdagingen op het gebied van afvalbeheer de dringende behoefte aan een beter aanpasbare en uitgebreidere definitie van afval. In een tijdperk waarin duurzaamheid en milieubewustzijn voorop staan, is vasthouden aan verouderde definities een belemmering voor vooruitgang.

Om een circulaire economie echt te omarmen en te implementeren, is het essentieel dat we een paradigmaverschuiving ondergaan. In plaats van materialen alleen door de lens van verwijdering te bekijken, zouden we proactief mogelijkheden voor hergebruik, herbestemming en revisie moeten identificeren. Een dergelijke mentaliteit vermindert niet alleen afval, maar boort ook actief een reservoir aan potentiële hulpbronnen aan dat tot nu toe grotendeels over het hoofd werd gezien.

Door onze aanpak aan te passen, boeken we niet alleen vooruitgang op het gebied van grondstoffenbeheer, maar ontsluiten we ook een schat aan nieuwe zakelijke mogelijkheden. Er kunnen innovatieve industrieën en sectoren ontstaan, gebaseerd op de principes van hergebruik en recycling. Dergelijke industrieën kunnen aanzienlijk bijdragen aan economische groei en tegelijkertijd de ecologische voetafdruk verkleinen.

Bovendien zijn het milieu en de economie met elkaar verweven. Een duurzame toekomst betekent niet alleen een gezondere planeet, maar ook duurzamere economische praktijken. Als fervente voorstanders van recycling gelooft WasteTrade dat het noodzakelijk is dat definities, regelgeving en industriepraktijken met elkaar in harmonie zijn. Het uiteindelijke doel zou altijd moeten zijn om de grenzen te verleggen van wat mogelijk is op het gebied van recycling, om te zorgen voor maximale terugwinning van materialen en minimale verspilling - idealiter nul. Dit beschermt niet alleen onze planeet voor toekomstige generaties, maar zorgt ook voor een robuuste en veerkrachtige economie die gedijt op duurzame principes.